Ik ga op vakantie en ik neem mee...

Dat was vroeger een veelgespeeld geheugenspelletje in de jeugdbeweging. Maar tot de 'jeugd' behoor ik leeftijdsgewijs al lang niet meer...
En nu de vakantie ook weer écht voorbij is, wordt het toch voor mij ook weer stilaan tijd om in gang te schieten. 

Niet dat ik 2 maanden lang heb stilgezeten, maar bloggewijs heb ik de wereld toch wat verwaarloosd...

Begin juli was het zover, tijd voor 3 weken mega-bumlife met Mobi (voor wie nu denkt: Huh? Wie? Wat?... lees een vorige post van mij: 'teensletsvoeten'). Mobi is wel groot, maar er zit wel degelijk een limiet op wat je kan meenemen in zo'n ding. Naaimachines en alle toebehoren meenemen is dus echt geen optie! Maar wat er wel altijd meegaat is mijn mand met brei- en haakgerief.

Mensen die rijden met een mobilhome zijn als motorrijders: ze steken hun hand op naar elkaar bij het passeren. En vooral dan de bomma's en bompa's onderweg. Bompa rijdt, en bomma zit naast bompa de kaart te lezen. Of in deze moderne tijden van gps-en, te breien of te haken.
En awel ja, dan ben ik maar een bomma! Ik geniet ervan om te zitten haken terwijl we rijden, anders ga ik me al gauw vervelen. Ik kan nu eenmaal moeilijk 'gewoon zitten'... dat genetisch materiaal heb ik jammer genoeg ook doorgegeven aan mijn dochter, maar soit.


Ik heb de gewoonte om, als er een baby geboren wordt ergens in mijn omgeving, een dekentje te haken als cadeau. Mijn kinderen hebben me dus al tig dekentjes zien haken, maar nooit was er eentje bij voor hen... Dus werd het tijd dat ook zij eens in de prijzen vielen.
 
Zowiepowie was wonderwel de makkelijkste qua instructies. Noteer het, onderlijn het, duidt het aan in fluo stift want dat komt____nooit____meer____voor____!!!
De eenmalige makkelijkste heeft een favoriete knuffel, genaamd Pop, en een pop genaamd Kiki (zie je wel dat ze gecompliceerd is!). De accentkleuren van haar kamer-in-wording zijn geel en blauw en Zowiepowie kreeg bij de geboorte zelf een geel-met-blauw dekentje cadeau van de allerliefste Moeke Bé ter wereld – dat is onze onthaalmoeder geweest, maar het woord 'onthaalmoeder' voldoet helemaal niet om te beschrijven wat zij voor ons geworden is, dit geheel ter zijde!!!
Dus, Zowiepowie wil een geel-met-blauw dekentje voor Pop en ook eentje voor Kiki.
Easy!!
Zo gefikst!!
  

Maar dan Renzeman. Die heeft een favoriete knuffel: een beer genaamd Beer (zei ik al dat hij de minst gecompliceerde van de 2 kinderen is?). Hij is Beer wat ontgroeid, maar kan er toch nog geen afscheid van nemen. Hij heeft dus ontelbaar veel andere knuffels die wisselend zijn favoriete knuffel worden. Deze vakantie was dat de ijsbeer genaamd IJsje (wegens de naam 'Beer' al in gebruik).

Het het verzoek voor IJsjes deken was simpel: een dekentje met een ijsberg, pinguin en sneeuwvlokjes.... SLIK!
Van die pinguïn ben ik vanonderuit gemuisd met de uitleg dat pinguïns op de zuidpool leven en ijsberen op de noordpool, en dus nooit samen kunnen zijn.... OEF!
En die ijsberg... dat zag ik nog wel zitten.

En toen begon het:  

Is het al klaar?
Nee Renzeman, nog niet.  
En nu?
Nee, nu ook nog niet.  
Ga je mij roepen als het klaar is?
Ja, maar dat zal vandaag niet meer zijn, hoor.  
Morgen dan?
Misschien morgen...


Want zo een ijsberg-deken is wel wat gepuzzel... In elk geval, toen ik aan het topje van de ijsberg kwam, hoefden die sneeuwvlokjes ook al niet meer... stel je voor dat het dan nóg een dag zou duren eer het klaar was!
Maar eind goed, al goed... de dekentjes zijn af geraakt en beide kinderen en hun respectievelijke knuffels/pop waren in de wolken!

En kinderen blij = mama blij!