3 is the magic number... dat zijn de beginwoorden van "The 3 R's" van Jack Johnson... een liedje dat meer dan 10 jaar oud is en dat bedoeld is voor kinderen en hen moet doen nadenken over het milieu.
3 is ook de leeftijd van mijn dochter, ook wel bekend als ZowiePowie Macaroni Van der Burght Madam NON! (in kapitalen, met uitroepteken, inderdaad...)
Heel af an toe zegt madam NON! ook wel eens ja. En daar moet ik dan gretig gebruik van maken!
Bij een kleerkast-uitruim-actie — in mijn eigen kleerkast welteverstaan — kwam ik een topje tegen, dat ik gekocht heb terwijl De Goddelijke Hawaiiaan waarschijnlijk zijn recycle-song aan het schrijven was. Ik bedoel: het gedrocht dateert uit de tijd dat ik nog wegkwam met
witte-sponsen-topjes-met-oranje-sterren. Aangenomen dat iemand daar ooit mee wegkomt...
Zowiepowie zag dat ik het in een zak catapulteerde en riep "Neeeeeeee" (obviously), gevolgd door "zo moooiii, mama!!!"
Ze bedoelde dus ja, maar dat woord krijgt ze moeilijk uitgesproken...
Kort samengevat: De stof zelf was natuurlijk nog perfect, ik heb dat ding misschien 2 keer gedragen, en ik bedacht mij dat ik waarschijnlijk voor haar wel iets kon maken wat nog enigszins draagbaar is: een pyjama!
Ik knipte het ding in stukken — volgens een naaipatroon natuurlijk — mijn favoriet voor t-shirts is en blijft de Billie van Zonen 09. Ik behield de elastiek die er al in verwerkt zat en ik had nog wat rest over voor een boordje of zakje of zo.
Met een restje gestreepte tricot maakte ik er een broekje bij (zonder patroon, ik leg gewoon een legging op de stof: overtekenen, uitknippen, klaar!) mét zakje en boordjes met sterren.
Resultaat: een blij kind met circus-pyjama!!!! En toen ik een foto van haar wou nemen mét pyjama...
3 keer raden wat haar antwoord was !!!
3 is ook de leeftijd van mijn dochter, ook wel bekend als ZowiePowie Macaroni Van der Burght Madam NON! (in kapitalen, met uitroepteken, inderdaad...)
Heel af an toe zegt madam NON! ook wel eens ja. En daar moet ik dan gretig gebruik van maken!
Bij een kleerkast-uitruim-actie — in mijn eigen kleerkast welteverstaan — kwam ik een topje tegen, dat ik gekocht heb terwijl De Goddelijke Hawaiiaan waarschijnlijk zijn recycle-song aan het schrijven was. Ik bedoel: het gedrocht dateert uit de tijd dat ik nog wegkwam metwitte-sponsen-topjes-met-oranje-sterren. Aangenomen dat iemand daar ooit mee wegkomt...
Zowiepowie zag dat ik het in een zak catapulteerde en riep "Neeeeeeee" (obviously), gevolgd door "zo moooiii, mama!!!"
Ze bedoelde dus ja, maar dat woord krijgt ze moeilijk uitgesproken...
Kort samengevat: De stof zelf was natuurlijk nog perfect, ik heb dat ding misschien 2 keer gedragen, en ik bedacht mij dat ik waarschijnlijk voor haar wel iets kon maken wat nog enigszins draagbaar is: een pyjama!
Ik knipte het ding in stukken — volgens een naaipatroon natuurlijk — mijn favoriet voor t-shirts is en blijft de Billie van Zonen 09. Ik behield de elastiek die er al in verwerkt zat en ik had nog wat rest over voor een boordje of zakje of zo.
Met een restje gestreepte tricot maakte ik er een broekje bij (zonder patroon, ik leg gewoon een legging op de stof: overtekenen, uitknippen, klaar!) mét zakje en boordjes met sterren.Resultaat: een blij kind met circus-pyjama!!!! En toen ik een foto van haar wou nemen mét pyjama...
3 keer raden wat haar antwoord was !!!
Reacties
Een reactie posten