De familie Assorti

Toen ik – lang geleden – gezinnen zag die allemaal assorti gekleed waren, kreeg ik een accute aanval van 'zijn weg terugzoekend middageten'!!! Onnozel, saai, belachelijk, idioot... allemaal adjectieven die onmiddellijk door mijn hoofd cirkelden.
Dan werd ik moeder van een zoon... oef, een zoon! Ik zag mezelf ook alleen maar als jongensmama en de naam voor 'mijn' zoon zat ook al 20 jaar vast in mijn hoofd (maar dat is een ander verhaal).
En het assorti-virus kreeg mij langzaamaan te pakken... Het begon met het kopen van identieke boxershorts voor papa en zoon. Zoooo schattig, en toch niet zichtbaar voor de buitenwereld: ik had toch nog effe nog wat tijd nodig om vriendjes te worden met mijn virus. Er volgden nog assorti kousen (voor zoon en mama) en ooooooh gewaagd... pyjama's (voor zoon, papa en mama).

Toen werd ik opnieuw moeder, een dochter deze keer! Eerlijk...toen ik het nieuws kreeg dat het een dochter zou worden, heb ik toch effe moeten slikken. Ik ... een dochter! De weinige poppen die ik ooit had, lagen altijd naakt ergens in een hoek stof te vergaren. Ik had ooit één Barbie. Onze eerste hond Tommie (genoemd naar die van Sesamstraat) beet haar voeten eraf, mijn vader lijmde er een paar laarzen aan met colle-tout en zo kon het mens nog dienen als later de mannen van Masters of the Universe in huis kwamen... ze fungeerde als She-Ra.

Bon... een dochter dus... en dat werd mijn lieve maatje, mijn zotte doos, mijn dansmarieke, mijn nagel aan mijn doodskist Zowie Powie Macaroni Van der Burght Madam Non...en ja, zo noemt ze zichzelf *rollende ogen*. Wij noemen haar ook wel eens Chucky – remember die horror-pop – I rest my case!!! Karma waarschijnlijk, omdat ik op mijn tiende stiekem 'Rosemary's Baby' gelezen heb.
Ter illustratie: elk kind heeft een lievelingskleur, en bij Zowiepowie is dat dus zwart *nog meer rollende ogen*. Haar favoriete kleedje is geel met grote zwarte bloemen, dus hebben we haar de lievelingskleur geel aangepraat, en tot nog toe werkt het! Ook al kleurt ze toch het liefst met zwarte stiften en potloden...

Maar terzake... de tijd was aangebroken om op zoek te gaan naar assorti moeder-dochter kleedjes!!! Want al zijn we allebei een wildebras in ons diepste binnenste, we houden ook allebei van rokjes en kleedjes... die twee eigenschappen zijn niet altijd compatibel, maar soit! Onze eerste gekochte moeder-dochter outfit was een kleedje van King Louie... die hebben ze namelijk voor grote en mini-dames. Er volgden er nog een paar van diverse merken uit de winkel, maar toen nam ik het beste besluit aller tijden: ik werd zelfmaak-mama!
Ondertusen draaien mijn naaimachines overuren, en ik ook, én zijn de assorti outfits  niet langer verbannen ten huize kikerviz. Zelfs de echtgenoot doet – nu zichtbaar – mee!

       

Behalve dat de koters er zelf beretrots op zijn en de buitenwereld het 'keischattig' vindt, is het ook goed om de overschotjes van de stof op te gebruiken (lees ook mijn post stoffencompost). Als je denkt dat er nu echt niks meer uitkan, kunnen er altijd nog een paar beenwarmers getoverd worden. Want ja, ook daar zijn moeder en dochter allebei fan van...

What a feeling...Take your passion and make it happen!!! 

Reacties

Een reactie posten