Als we maar gezond zijn....

Veel mensen zijn tegenwoordig nogal fan van het klaaglied.... Na schlagers en carnaval-muziek is dat toch echt nummer 3 op mijn niet-zo-fan lijst!!!
Er wordt geklaagd over te veel werk, te weinig werk, te koud, te warm, te nat, te droog, kinderen die niet mee willen werken, wederhelften die niet mee willen werken, kinderen en wederhelften die samenwerken in het tegenwerken.... ik kan hier gerust het hele scherm vullen met klaag-onderwerpen.... En die klaagzang wordt dan al dikwijls afgesloten met 'ach ja, als we maar gezond zijn...' 
Hoe, en dan? Wat als we dan niet gezond zijn? Dan beginnen kinderen en wederhelften ineens wel altijd mee te werken of wa? *zéér bedenkelijke blik*.

En wat is dat dan 'gezond zijn'? Ik leef al meer dan 10 jaar in goede verstandhouding samen met mijn Japanse auto-immuunvriend Hashimoto. No problem! Beetje bloed checken af en toe, elke dag een pilletje en klaar is kees. Ben ik dan niet gezond? Ik vond mezelf toch nog vrij gezond zijn....

En toen bleek dat ik intolerant was voor gluten.... jammer voor de yummi croissants als we door Frankrijk cruisen met onze Mobi, maar echt het einde van de wereld is dat nu ook niet. Het heeft zelfs voordelen: als er op het werk getrakteerd wordt met koekjes moet je niet de hele dag uit alle macht proberen de drang te weerstaan om de hele doos binnen te schrokken. En als je bij iemand eten voorgeschoteld krijgt dat je eigenlijk niet zo lekker vindt, kan je gewoon zeggen: 'zo jammer dat ik dat niet mag eten, er zitten gluten in' (deze situatie is fictief, elke overeenkomst met werkelijke situaties is gewoon toevallig). Nog altijd vond ik mezelf vrij gezond....

Sinds kort heb ik er nog een nieuwe compagnon bij: mevrouw Fibromyalgie. Ja, in mijn hoofd is ze vrouwelijk want moeilijk te negeren, een tikkeltje onvoorspelbaar en als je ze met liefde behandelt, dan probeert ze wel lief terug te zijn (toch voor even). In de wandelgangen wordt er gefluisterd dat ze dikwijls wordt meegebracht door een auto-immunvriend, dus dank u Hashimoto-san!

Onze relatie is nog pril, dus we moeten mekaar nog leren kennen.
Ik moet nog uitvogelen waarmee ik ze het meest plezier kan doen zodat onze verstandhouding toch aangenaam blijft. 
En of ik nu nog gezond ben? Bah ja zeker? De ene dag al wat meer dan de andere zeker? Maar ik kan wel nog genieten van het warme zonnetje dat momenteel op mijn rug schijnt (en waar madame ook heel blij mee is trouwens) en van de stomme kleine dingen.... zoals een potje yoghurt openen zonder dat de luchtbel barst....

Reacties